- świątobliwy
- прил.• благочестивый• святой• священный* * *świątobliw|y\świątobliwyi набожный, благочестивый+
świętobliwy, bogobojny
* * *świątobliwiна́божный, благочести́выйSyn:świętobliwy, bogobojny
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
świątobliwy
Смотреть что такое "świątobliwy" в других словарях:
świątobliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, świątobliwywi {{/stl 8}}{{stl 7}} wyróżniający się szczególną pobożnością, religijnością; bliski świętości; cnotliwy, bogobojny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świątobliwy starzec. Świątobliwe życie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świątobliwy — świątobliwywi, świątobliwywszy «odznaczający się religijnością, pobożnością; bogobojny» Świątobliwy człowiek. Świątobliwe życie. Świątobliwi mnisi … Słownik języka polskiego
świątobliwie — świątobliwieej przysłów. od świątobliwy Żyć świątobliwie … Słownik języka polskiego
świątobliwość — ż V, DCMs. świątobliwośćści zwykle blm, rzecz. od świątobliwy Człowiek wielkiej świątobliwości. ∆ Jego świątobliwość «tytuł nadawany papieżowi» … Słownik języka polskiego
mułła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. mulle; lm M. mułłałłowie {{/stl 8}}{{stl 7}} tytuł uczonego duchownego muzułmańskiego w znaczeniu: świątobliwy, mistrz; człowiek noszący ten tytuł <tur. z arab.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
